فقط می توانم در این لحظه برای گفتن حس ام به این شعر حافظ اکتفا کنم:
دوش وقت سحر از غصه نجاتم دادند
واندر آن ظلمت شب آب حیاتم دادند
چه مبارک سحری بود و چه فرخنده شبی
آن شب قدر که این تازه براتم دادند
من اگر کامروا گشتم و خوشدل چه عجب
مستحق بودم و اینها به زکاتم دادند
هاتف آن روز به من مژده این دولت داد
که بر آن جور و جفا صبر و ثباتم دادند

نويسنده: «دختري از جنس باران»
20 شهریور 92

امین

عالی بود دستت درد نکنه

mkbg

دیریست دست به قلم نیالوده ام. اینک که این یادگار را بر صفحه سپید یادتان می نگارم دیر زمانی است که مرگ مرا در بر گرفته و جسم بی روحم آسمان آبی شهرم را آلوده می سازد

mkbg1360@gmail.com

m.s

آنکه دائم هوس سوختن ما میکرد کاش می آمد و از دور تماشا میکرد گرچه پرونده ی اعمال سیاهی دارم کاش می آمد و با این همه امضا میکرد از دل خسته ما کاش شفاعت میکرد آنکه شايد هوس سوختن ما میکرد

a@a.com

اواره

اگه دوست داشتی بهم سر بزن . شاید یه جایی به درد هم بخوریم

salehsas91@yahoo.com